Reisverslag USA winter

@ Jonathan Vandevoorde

Auteurs: Natascha van Mullem & Minou Mensink

 

Amerika: Landschappen van Arizona en Utah

De fotoreis “Amerika: Landschappen van Arizona en Utah” met Nature Talks begint officieel op maandag 5 december maar wij vertrekken een paar dagen eerder met een rechtstreekse vlucht naar Las Vegas. We hebben zelf twee extra nachten geboekt en een auto gehuurd omdat we eerst wat willen acclimatiseren en graag het State Park Valley of Fire, dat in de buurt van Las Vegas ligt, willen bezoeken. Valley of Fire is een prachtig park met veel mogelijkheden om te hiken en te fotograferen.

’s Avonds hebben we alle gelegenheid om de gekkigheid van Las Vegas en The Strip te aanschouwen. Either you love it, or you hate it… Ieder zijn/haar keuze! ;-). Het weer is ondanks de wintertijd heerlijk en we lopen in t-shirt rond. De vooruitzichten voor de rest van de trip zijn kou en mogelijk sneeuw. Dus de tegenstellingen gaan nog groot worden.

Maandagavond is het dan zover: op ons eerste overnachtingsadres in Circus Circus komen we met de volledige reisgroep samen. Iedereen is op verschillende tijdstippen en via andere routes aan komen reizen.

Feeërieke landschappen in Zion en Bryce

We gaan vanuit Las Vegas ‘s ochtends heel vroeg op pad en beginnen met fotograferen in het prachtige Zion National Park. Hier kijken we hoe we het beste “The Watchman” en andere rotsformaties kunnen vastleggen.

Als we daarna het park aan de oostkant uitrijden zien we ons eerste echte wildlife: bighorn sheep. Uiteraard stoppen we zodat we de nieuwsgierige kudde kunnen fotograferen. Vanuit Zion rijden we door naar Bryce Canyon National Park. Onderweg klimmen we pittig en daalt de temperatuur snel naar onder nul. Zouden we morgen Bryce in de sneeuw kunnen fotograferen, één van onze gekoesterde wensen?

Sneeuw in Bryce NP, een droomwens van iedere landschapsfotograaf

Als we arriveren in Bryce is er nog weinig aan de hand, maar ’s nachts gaat het heftig sneeuwen. ’s Ochtends om 4 uur worden de meesten van ons ‘gewekt’ door de sneeuwschuivers die behoorlijk luidruchtig voor onze deuren aan de slag gaan. Zodra het lichter wordt treffen we tot onze vreugde een landschap vol sneeuw.

Ondanks de dikke pak sneeuw stappen we heel vroeg in de auto. De wereld is helemaal wit want de sneeuw is al een aantal inches (oftewel centimeters!) hoog. Het is bovendien behoorlijk glad als we het park inrijden. Als we uitstappen bij Sunrise Point kunnen we meteen gebruik maken van de snow spikes die iedereen voorafgaand aan deze reis heeft aangeschaft. Met die dingen onder de wandelschoenen banjeren we door de sneeuw richting het eerste uitkijkpunt. Helaas is de bewolking te dicht en valt er te veel sneeuw om een mooi uitzicht te hebben. Nou ja, de bekende ‘lopende boom’ is wel goed fotografeerbaar.

In de ochtend is door de sneeuw en mist verder niet zo veel te fotograferen. Maar in de middag stopt het sneeuwen. Volgens de weerapps gaat dit echter niet lang duren dus een deel van de groep springt in de auto en gaat direct op pad. Opnieuw gaan we naar Sunrise Point en daar breekt de lucht inderdaad open en krijgen we een sprookjesachtig tafereel te zien.

In de lucht lijken nog een paar openingen te zitten en we gokken op Sunset Point. Dit blijkt de juiste keuze want de zon komt achter de wolken vandaan. We halen de camera’s weer tevoorschijn voor diverse sfeerfoto’s. Het lukt zelfs al ploeterend door een enorme pak sneeuw een stukje af te dalen in de Canyon. Zoiets levert altijd extra gevoel van beleving op, dus dat doen we met het grootste plezier.

 

Ook de volgende dag staan we heel vroeg op om de zonsopkomst te fotograferen. Tegelijkertijd krijgen we een appje van Jonathan: het is min 17 dus kleed je vooral warm aan. We hebben nog genoeg tijd een paar plekken uit te proberen en de juiste locatie te vinden voor de zonsopkomst. Er ligt inmiddels echt veel sneeuw en degene die nog geen kerstkaart heeft gemaakt kan zijn hart ophalen. De zonsopkomst is echt sprookjesachtig.

Spectaculaire offroad ritten door de meest mooie locaties

Via het prachtig besneeuwde Red Canyon en Kanab (bekend als uitvalsbasis voor diverse oude westernfilms), belanden we bij Vermillion Cliffs National Monument voor een offroad trip naar White Pocket.

White Pocket is een plateau met waanzinnig mooie rotsformaties. Het is een lastig te bereiken locatie, vandaar dat we met speciale jeeps het gebied in gaan. Door de scherpe zon is door ons niet alles even eenvoudig te fotograferen en wordt de nodige creativiteit vereist. Sommige plekken zijn pas beter op de foto te zetten als de zon al een beetje begint te verdwijnen. Er is hier verder vrijwel niemand en het is continu genieten van wat we zien.

We rijden vanuit de staat Utah de staat Arizona in. Onze volgende bestemming is Antelope Canyon, een waanzinnig mooi uitgeslepen slot canyon met prachtige gladde, zandstenen canyonmuren waar het licht geweldig mooie kleuren kan laten zien. We doen hier een excursie onder begeleiding van een inheemse Navajo gids.

Een nachtje winterkamperen rond het kampvuur

We rijden door naar Monument Valley. Dit is een inheems Navajo reservaat met een vleugje John Wayne. We worden opgepikt bij het Visitor Center bij de beroemde Mittens door twee Navajo gidsen, Harry en Larry, en vertrekken met twee jeeps naar het achterland waar we in de open lucht een nachtje gaan kamperen. De offroad rit wordt een bijzonder spectaculaire ervaring. We rijden een route waarvan we zo nu en dan toch zeker weten dat hier geen auto langs of overheen kan… totdat steeds bewezen wordt dat het wél kan. We houden een paar keer de ogen gesloten als we gevoelsmatig bijna verticaal een rotspartij oprijden.

En dan komen we uiteindelijk aan op een waanzinnige locatie: Hunts Mesa, een tafelberg in Navajo-land waarvandaan we een ongekend uitzicht hebben. Hier is verder helemaal niemand en terwijl wij de zonsondergang fotograferen steken onze gidsen het vuur aan en zetten ze een paar kruiptentjes neer waarin we die nacht slapen. We voelen ons echt in het Wilde Westen en verwachten dat we ieder moment in de verte Lucky Luke en Jolly Jumper door het landschap zien rijden.

Als we terugkomen bij onze gidsen ligt het vlees al te garen boven het vuur. Na het eten warmen we ons op bij het kampvuur en maken we nog wat nachtfoto’s. Toch gaan we vroeg de tent in waar we volledig aangekleed in onze slaapzak kruipen om een beetje warm te blijven. Het wordt vannacht rond min 12 graden.

 

 

Al vroeg staan aan we weer aan de rand van Hunts Mesa te wachten op de zonsopkomst en we maken wederom geweldige foto’s.

Vandaag hebben we onze laatste ervaring met de Navajo bevolking tijdens deze fotoreis. Met twee Navajo gidsen en jeeps rijden we door Canyon de Chelly. Tijdens de excursie blijven we deze keer laag in de canyon en zien we de wanden van de canyon langzaam omhoog gaan terwijl wij zelf steeds dieper het ravijn inrijden.

Tijdens de trip vertellen de gidsen het verhaal van de Navajo en laten ze ons op diverse locaties rotstekeningen, bijzondere rotsformaties en het bekende White House Ruins zien. Dit laatste is één van de bekendste overgebleven restanten van een alkoofwoning in de rotsen. De gidsen wijzen ons ook op een aantal woningen waar nog steeds Navajo het grootste deel van het jaar wonen. Op één of andere manier zijn ze allemaal familie van elkaar. Uitleg hierover is onder andere dat het begrip “familie” bij de Navajo ruimer is dan zoals wij dat zien.

Interessante bezienswaardigheden onderweg

We gaan weer en route en bezoeken Petrified Forest National Park, waar gefossiliseerde boomstammen en gekleurde stenen willekeurig door het woestijnlandschap verspreid liggen. De bedoeling is om hier de zonsondergang mee te pakken maar deze pakt helaas niet zo spectaculair uit. Voor de overnachting rijden we nog een stukje door naar Holbrook, een plek dat bij de liefhebbers/kenners “Route 66” schreeuwt.

Van de sneeuw naar de woestijn

Inmiddels zijn we aan de noordkant van de “Greater Phoenix Area” beland. Hier bezoeken we Sonoran Mountain Preserve waar Jonathan ons een spoedcursus cactussen geeft, en in het bijzonder waarschuwt voor de “jumping cholla”. Dit is een cactus die een soort van sprongkracht heeft en zich met zijn stekels in je lichaam boort, heel pijnlijk en lastig te verwijderen. Uiteindelijk is de uitleg van Jonathan pakkend, hij krijgt er tijdens de rondwandeling zelf een aan zijn schoenzool.

Vroeg in de ochtend rijden we terug de staat Arizona in en gaan we naar de Upper Sonoran Desert en bezoeken we het McDowell Mountain Regional Park. Deze staat vol met allerlei soorten cactussen, zoals de beroemde saguaro cactus. Genoeg onderwerpen om te fotograferen al komt de zonsopgang er niet helemaal uit, helaas.

Vanmiddag staat Lost Dutchman State Park op het programma. Deze ligt aan de rand van de Superstition Mountains. We hebben alle tijd om eerste wat rond te kijken en te lopen en uiteraard te fotograferen. Hier zijn meer dan genoeg cactussen, bergen en verschillende soorten vogels.

We hebben vandaag bedacht dat de zonsondergang vast nog leuker wordt als we er een wijntje en wat nootjes bij hebben en dit blijkt inderdaad enorm gezellig te zijn. Wat ook helpt is de geweldige zonsondergang. Eerst staan we allemaal richting de dichtstbijzijnde bergen opgesteld maar gelukkig houden we de omgeving goed in de gaten en kunnen we op tijd draaien en schitterende foto’s maken van de zon die wordt begeleid door dramatische luchten en vervolgens ondergaat tussen de cactussen. We experimenteren weer met lange sluitertijden. Fantastisch!

Allmighty Grand Canyon in de sneeuw

Vandaag gaan we terug naar het noorden. Al heel snel zitten we weer in de sneeuw en dat blijft zo tot en met ons eindpunt van de dag: de South Rim van de allmighty Grand Canyon. We zijn hier zelf al een paar keer eerder geweest, maar we hebben nooit gedacht dit natuurfenomeen ooit met sneeuw en ijzige paden te zien. Onze eerste stop is Desert View waar we zicht hebben op de Colorado River die de canyon in miljoenen jaren heeft uitgesleten.

De zonsondergang doen we bij Hopi Point. Net als in Phoenix hebben we er een drankje en een hapje bij. Dit verdoezelt echter niet dat het erg koud is door een pittige wind en omdat we in de sneeuw en op een ijzige ondergrond staan.

Voor de zonsopkomst aan de Grand Canyon gaat de wekker vroeg af. Het is nog steeds ijskoud. Niettemin gaan we gewoon weer op pad, met onze snow spikes onder de schoenen. Bij de South Kaibab Trail dalen we een stuk af de Grand Canyon in. Met snow spikes onder lukt het behoorlijk goed naar beneden te komen om van daaruit de Canyon te ervaren en te fotograferen.

 

Onderweg worden we kort begeleid door bighorn sheep die heel wat minder moeite hebben zich staande te houden op de rotsen. We nuttigen onze lunch een stukje voorbij Cedar Ridge waar we goed zicht hebben op de wand waar we straks weer tegenop naar boven moeten. Want dat is wel de wetmatigheid hier: afdalen is vrijwillig, omhoog klimmen is een ‘moetje’…

Na het diner gaat een deel van de groep nog een keer op pad voor een nachtfotografiesessie. Omdat de lichtvervuiling bij de Grand Canyon minimaal is krijgen we zelfs de mogelijkheid de Melkweg mee te fotograferen.

Viva Las Vegas

Na de zonsopkomst, dit keer bij Mather Point, vertrekken we richting de laatste bestemming van onze rondreis: terug naar Las Vegas. We overnachten in het Flamingo Hotel langs The Strip en Jonathan neemt de groep op deze laatste avond mee op de allerlaatste excursie: van hotel naar/door hotel langs deze knettergekke boulevard.

Vanavond nemen we ook afscheid van elkaar want we vertrekken morgen met verschillende vliegtuigen weer richting huis. Samen hebben we tijdens deze zeer gevarieerde rondtrip uiteindelijk in ruim 3.000 kilometer de mooiste plekken van Arizona en Utah verkend.

Op onze laatste dag kunnen wij eindelijk eens uitslapen want ons vliegtuig gaat pas in het begin van de avond. Samen met een andere deelnemer van de groep lopen we nog een rondje op The Strip en belanden we uiteindelijk in een kroeg voor een laatste hapje en drankje voordat we met de taxi richting het vliegveld gaan. Wij arriveren uiteindelijk in de loop van de volgende dag op Schiphol en sluiten deze geweldige reis af met alle dank aan reisbegeleider/fotograaf/chauffeur Jonathan en onze medereizigers Nicolette, Martine, en Jikke!

Heeft dit reisverslag jouw interesse gewekt en zou jij ook graag eens met deze top fotoreis naar de USA mee willen? Kijk dan voor meer informatie naar de reisbeschrijving “Fotoreis USA winter” op onze website. Hier vind je alle ins and outs.