Magie en wildlife van de Californische kust

Auteur: Jody Zweserijn

Een natuurfotoreis naar winters Californië is misschien niet het eerste waar je aan denkt als je een aangename bestemming zoekt om lekker te gaan fotograferen. Maar de reisbeschrijving van programmasamensteller Bart Oud was heel overtuigend en bevatte al flink wat wildlife “targets”. Met de kennis van nu weten we dat we het aantal op de vooraf bedachte soortenlijst vele malen hebben overtroffen: méér dan 60 soorten zijn we tegen het lijf gelopen en bijna zoveel zijn ook door ons vastgelegd. Lees vooral verder en zie met hoeveel plezier en succes wij in Californië gefotografeerd hebben.

Record hoeveelheid wildlife

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen en met grote trots onze enorme lijst presenteren van gespot en gefotografeerd wildlife tijdens deze fotoreis door Californië. De volgorde is ongeveer op basis van de werkelijke ontmoetingen:
Monarchvlinder, zeehond, zeeleeuw, ijsvogel, zeeolifant, zwartstaarthert, kalkoengier, zeeotter, Anna’s kolibrie, wilde kalkoen, Amerikaanse zeearend, Californische condor, kwak, Californische Kuifkwartel, rode lynx, Santa Cruz Island Gopher Snake, gewone dolfijn, bruine pelikaan, ibis, visarend, zaagbek, blauwe reiger, zilver reiger, bultrug, grijze walvis, zwartvoetalbatros, Steller zeeleeuw, coyote, Channel Islands vos, grondeekhoorn, konijn, Californische eekhoorn, zee eend, aalscholver, Brandt aalscholver, roodstaart buizerd, roodschouder buizerd, Amerikaanse oehoe, Californische ekster, zwarte scholekster, Western scrub-jay, Island srub-jay, zeekoet, Western bluebird, Acorn woodpecker, California thrasher, raaf, zeester, krab, zeeanemoon, heremiet kreeft, zee-egel, slobeend, wulp, torenvalk, orka, roadrunner, tuimelaar, Allens kolibrie.

Zon, zee en … monarchvlinders

De reisgroep wordt compleet op de internationale luchthaven van San Francisco. Twee deelnemers zijn al in de VS en de overige vijf komen vlak vóór de middag aan vanuit Nederland. Torie Hilley, reisbegeleider en natuurfotograaf, komt met een binnenlandse vlucht uit het zuiden van Californië. We maken kennis met elkaar en pikken de huurauto’s op. Direct moeten we al een keuze maken: willen we naar de Golden Gate Bridge en via daar naar ons eerste logeeradres in Santa Cruz? Of willen we een eerste fotosessie bij de monarchvlinders? Zoals je kunt verwachten van wildlifefotografen: óp naar de monarchvlinders.

We zijn al op de hoogte dat er dit jaar weinig vlinders bij de overwinteringslocaties zijn aangekomen, dus we hebben onszelf een beetje voorbereid dat we niet enorme trossen gaan aantreffen. Ter plaatse aangekomen moeten we dan ook goed zoeken waar de vlinders hangen. Omdat het relatief koud is vliegen ze ook niet rond. Gelukkig helpt Dorothy (een lokale zelfbenoemde monarchvlinder expert) en een andere fotograaf met het lokaliseren van een aantal trossen monarchvlinders zodat we bij het licht van de ondergaande zon toch nog een aantal mooie foto’s kunnen maken.

Zó hitsig is een zeeolifant

Al op onze tweede dag worden we door een ranger meegenomen naar een enorme kolonie zeeolifanten. In de winterperiode is er heel wat loos aan de stranden Californië. Er worden dan veel zeeolifant jongen geboren en het is tegelijk broedseizoen. De chaos is hier compleet. Er liggen moeders met zuigelingen, vrouwtjes die niets van elkaar verdragen en continue ruzie maken, pubers die met elkaar aan het spelen zijn. En last but not least: enorme olifantenstieren die voortdurend op zoek zijn naar een vrouwtje waarmee ze kunnen paren en dominante stieren die dit binnen hun harem met geweld proberen te voorkomen.

Het is een lawaai van jewelste door het geburl van de stieren, de vrouwtjes maken een soort boerend geluid en de jongen krijsen. Door alle actie die voor ons afspeelt weten we in eerste instantie niet waar onze camera op te richten. Maar als je jezelf de kans geeft een tijdje te observeren ga je patronen in gedrag herkennen. De zeeolifant stieren zijn enorm agressief. Ze zitten onder de littekens van gevechten om de vrouwtjes. En wil zo’n stier paren met een vrouwtje dan doet hij dit met veel geweld.

Het is natuurlijk heel gaaf om twee vechtende stieren die elkaar er flink van langs geven proberen te fotograferen. Maar het is het ook erg leuk intieme momenten te zoeken van zeeolifanten die dicht bij elkaar liggen of aandoenlijke momenten tussen moeder en kind.
Tijdens onze reis fotograferen we meerdere keren zeeolifanten en ook bij verschillende koloniën. Elke locatie heeft zijn eigen uitzichten en mogelijkheden, waarbij we ook een keer prachtig ochtendlicht erbij krijgen.

In het spoor van rode lynx en Californische condor

We trekken voor drie dagen landinwaarts waar we in de buurt van San Benito in een grote ranch logeren. We hebben hier zowel rustig achterland ter beschikking, waar we hopen lynxen tegen te komen, als Pinnacles National Park waar allerhand wildlife en vogels leven met als spektakelstuk de Californische condor.

De ranch ligt bijna een uur rijden van de dichtstbijzijnde winkel, dus slaan we maar gelijk eten en snacks in voor de komende drie dagen. Iedere ochtend, middag en avond staat iedereen in de keuken, wat het niet alleen lekker, maar ook gezellig maakt. Met extra dank aan Willi voor zijn kookkunsten en aan Margareth en Marij, die telkens vroeg wakker zijn en met veel liefde het ontbijt voor de rest klaarmaken.

Het landschap is een heel geschikt leefgebied voor rode lynxen. Op zich is het een schuw dier maar er is redelijke kans deze in de ochtend en later op de middag waar te nemen als het zijn kostje bij elkaar aan het scharrelen is. De grootste kans een rode lynx hier te fotograferen is vanuit de auto. Dus zie ons: tijdens vriestemperatuur met een slakkengangetje rijdend door het landschap, ramen omlaag, mutsen diep over de oren getrokken aansluitend op de dassen, handschoenen aan en dubbel gekleed met camera’s als Kalasjnikovs in de aanslag. We lijken wel een stelletje gangsters. Er is geen lynx die ons gaat ontsnappen… Het landschap is prachtig met glooiende gouden heuvels en grillige eikenbomen. De hoeveelheid vogelsoorten die we kunnen fotograferen zijn ongekend. Er zijn hele troepen kalkoengieren die met veel de toppen van de bomen bezetten. We komen bald eagles tegen, die je normaal helemaal niet zo makkelijk ziet in Californië, en op een hele fotogenieke plek zitten. Pinnacles NP is met zijn grillige rotspartijen een geweldig mooi park waar we coyote, herten, eekhoorns en een heleboel verschillende vogelsoorten vastleggen.

De rode lynx laat zich deze dagen helaas maar één keer zien, waarbij de deelnemers in de voorste auto deze nog goed op de foto kunnen zetten. De tweede auto komt helaas te laat. Ben is één van de gelukkigen en heeft nu tijdens zijn reizen drie van vier lynxsoorten (rode, Euraziatische en Iberische lynx) gezien en op de foto. Alleen de Canadese lynx ontbreekt nog.

De wandeltocht door de bergen waarbij geprobeerd wordt de Californische condor vast te leggen is helaas niet voor iedereen te doen. Er moeten eerst 400 hoogtemeters in circa 5 kilometer enkele afstand worden afgelegd, wat behoorlijk pittig is met fototas en het benodigde water en versnaperingen voor onderweg. Uiteindelijk bereiken we met z’n drieën de bedoelde locatie maar is er geen condor te bekennen. We vragen andere wandelaars of ze de condors hebben gezien en dan blijkt dat ze met een grote troep hier tot voor een uur gezeten hebben. Nadat ze zijn weggevlogen zijn ze niet meer gezien. Grote teleurstelling uiteraard, want dit was wel heel veel moeite en dan met lege geheugenkaarten naar beneden moeten… Maar goed, natuur is onvoorspelbaar en garanties zijn er nooit… het is wat het… Plotseling horen we boven ons hoofd suizen en komen op hooguit 5 meter afstand drie condors over ons hoofd gevlogen. We raken in rep en roer “Waar zijn ze gebleven?!” roepen we naar elkaar. Ineens zien we dat één van de condors op hooguit 10 meter van ons af op een uitstekende rots is geland.

We graaien onze camera’s uit onze tassen en beginnen een fotosessie van een uur waarbij de condor een voorstelling geeft van poseren, poetsen, snavel scherpen aan rots, enz. We maken foto’s van dichtbij, veraf, met en zonder achterliggend landschap. En dit alles in prachtig oranje avondlicht. Nogmaals, natuur is onvoorspelbaar.

Channel Islands bijna op losse schroeven, maar gaat door!

We rijden terug naar de kust voor ons volgende logeeradres: Ventura. Dit wordt onze uitvalsbasis voor een dagtocht naar het Channel Island Santa Cruz. Het is de laatste dagen best wel onbestendig weer en er is storm op komst. Dan gaat de boot uit de vaart. Het lijkt er gelukkig op dat het slechte weer pas aan het eind van middag dat onze tocht gepland staat komt, dus onze trip gaat door. Het is ongeveer een uur varen naar Santa Cruz en we hopen natuurlijk onderweg dolfijnen of zelfs walvissen te zien. Helaas gebeurt dit niet.

Eenmaal op het eiland verdelen we ons in drie kleinere groepjes omdat ethiek altijd voorop staat. We willen de schattige, kleine Channel Islands vos niet met een grote groep benaderen en onnodig verstoren. Zo houden we de impact minimaal en vergroten we tegelijkertijd de kans om er een te spotten. Uiteindelijk treffen we allemaal deze vossensoort, de een heeft een wat betere foto dan de ander.

Ook landschappelijk is Santa Cruz heel fotogeniek en langs de kliffen van de kust vliegen voortdurend pelikanen op de thermiek.

Op de boottocht terug naar vaste wal komen we in een enorme school dolfijnen terecht. Het aanzicht is ongekend, misschien zijn het er wel 1000. Ze zwemmen om ons heen, komen omhoog en duiken weer onder. Soms met wel 10 tegelijk. Sommige springen zó hoog dat ze loskomen van het water en er wel anderhalve meter boven vliegen. De boot blijft lange tijd dobberen tussen de school dolfijnen en vaart soms een stukje mee. Iedereen krijgt kans uitgebreid te fotograferen en filmen. Wat een spektakelstuk!

Hoewel dolfijnen en walvissen vaak gezien worden tijdens deze tocht moet je ook wel geluk hebben. De dag vóór onze tocht is niets van dit gezien en de dag na de onze is de boot vanwege storm niet uitgevaren.

Boottocht door de haven met Captain Hardy

Vandaag staat een walvistocht voor ons gepland maar deze is afgezegd door de storm. Daardoor kunnen we het in de ochtend wat rustiger aan doen.
In de middag is een boottocht door een haven gepland waar veel zeeotters, zeeleeuwen, pelikanen, visarenden en een aantal andere dieren te vinden zijn. Als compensatie voor de geannuleerde walvistocht regelt de reisbegeleiding dat deze haventocht extra lang wordt.

Het weer begint in de middag gelukkig op te klaren. Aangekomen in de haven worden we welkom geheten door Captain Hardy van de rondvaartboot. Hij ziet direct dat we fanatieke natuurfotografen zijn en zegt dat hijzelf ook veel fotografeert. We zijn amper van de kant los en we komen nu al bijna geen meter verder omdat rond ons zeeotters zwemmen, spelen en aan het eten zijn. Er zijn ook moeders met jongen op de buik, het is actie alom.

Dan varen we door naar de zeeleeuwen die midden in de haven op een ponton liggen te zonnen. Soms krijgen een aantal zeeleeuwen het met elkaar aan de stok en vallen er weer een paar van het ponton af. Ze kruipen er weer op en de ruzie begint weer opnieuw.

De volgende stop is een kolonie pelikanen die op een rotspartij aan de rand van de haven zijn geland en zitten te poetsen en zonnen.

Terug in de haven stoppen we weer bij de zeeotters. Vervolgens varen we door naar voor anker liggende boten waarvan visarenden de toppen van de masten gebruiken als uitvalsbasis voor de jacht naar vis. Ook fotograferen we vogels als bandijsvogel en blauwe en zilverreiger. En de haven zelf met alle voor anker liggende boten is ook heel fotogeniek. Inmiddels begint de zon te zakken en wordt het licht heel mooi zacht. Met dit prachtige licht fotograferen we nog een keer de zeeleeuwen waarna we voor de 3de keer aandoen bij de zeeotters. Ook dit wordt een geweldige fotosessie met de aandoenlijke zeeotters in het licht van de ondergaande zon.

Varen over de woelige baren

We reizen via de kust steeds noordelijker. Monterey is onze volgende stop. Hier zoeken we in getijdepoeltjes naar anemonen en ander zeeleven en beleven we een mooie zonsondergang bij Bird Rock.

Maar ons hoofddoel hier is het maken van een walvistocht. De schipper van onze boot had ons vooraf al gebriefd dat er zeeleeuwen en een moederotter met pasgeboren jong zich in de haven tussen de schepen ophouden. We zijn extra vroeg in de haven zodat we vóór onze walvistocht nog kunnen proberen deze dieren in het ochtendlicht te fotograferen. De zeeleeuwen zijn snel gevonden want die brullen alles bij elkaar, maar moederotter is niet te zien. Totdat we op een brug staan en een groot deel van de haven kunnen overzien. Via de steigers tussen de boten is ze uiteindelijk goed te benaderen. Ze is erg op haar gemak en bezig haar jong te zogen en poetsen terwijl ze zo’n beetje op dezelfde plek steeds rondjes zwemt. Van dit aandoenlijke tafereel zijn door ons waarschijnlijk duizenden platen geschoten.

Dan is het tijd ons te melden voor de walvistocht. Hoewel het zonnig is, zijn er nog steeds wat naweeën van de storm van gisteren. Zo is er op zee behoorlijke golfslag en waait het 14 knopen. We zitten op een boot met een stuk of 30 andere toeristen. De boot moet echt tegen de golven opklimmen en als de kapitein even de boot stillegt omdat er een walvisrug in zee te zien is schommelt deze dusdanig dat het lastig is om je staande te houden. Hoewel het geen hoogseizoen is van walviswaarnemingen, worden ze in deze tijd toch met grote regelmaat en in verschillende aantallen gezien. Natuurlijk hopen wij hier ook op. Maar helaas hebben we op deze tocht geen topwaarnemingen. Aan de andere kant worden we getrakteerd op zeeleeuwen en een stel albatrossen die een hele tijd rond de boot vliegen en heel goed fotografeerbaar zijn.

In de middag rijden we een stuk zuidwaarts langs de kust over de 1. Dit deel van de weg is beroemd vanwege zijn uitzichten over de kliffen en Pacifische Oceaan. Als we op een uitzichtpunt over de oceaan wegmijmeren zien we plotseling walvissen water spuiten. Het blijkt een groep van zeker 5 orka’s te zijn die vervolgens een tijdje langs de kust zwemmen. Het is heel spannend de waterfontein te zien waarna ze vervolgens onderduiken. Waar komen ze weer boven? Hoewel het tafereel ver weg is zijn ze goed fotografeerbaar en legt Bart ze vast met dit filmpje. De zonsondergang beleven we bij Mcway Falls in Julia Pfeiffer Burns State Park.

De volgende dag maken we een tweede walvistocht maar dan met vroeg ochtendlicht. De moederotter met jong is wel in de haven maar helaas niet zo goed fotografeerbaar als gisteren. Gelukkig zijn de golven zo goed als weg en is de wind 13 knopen minder dan gisteren. Natuurlijk hopen we weer op mooie walviswaarnemingen. We zien er ook enkele en er duikt er een zelfs een onder met zijn staart omhoog in de lucht. De albatrossen geven wederom een show rond de boot.

Zó schiet je een kolibrie

Na onze tweede walvistocht rijden we door naar Santa Cruz. Dit wordt onze laatste stop vóórdat we weer afreizen naar Nederland. Op de planning staat de botanische tuin waar heel veel kolibries zijn. Heb jij wel eens geprobeerd een kolibrie te fotograferen? Het is een hele bijzondere gewaarwording: je ziet een kolibrie, soms hangt deze stil in de lucht of bij een bloem en op het moment dat je een foto wilt maken is deze alweer weg. Zo heb je al gauw een geheugenkaartje vol met lege takken en verlaten bloemen. Je kunt 2 dingen doen: 5 koppen dubbele espresso drinken en een snuif coke nemen. Of je neemt even de tijd en kijkt of er patronen zijn in de vliegbewegingen van de kolibries zodat je ze voor kunt zijn. Dit laatste is het gezondst en ook het leukst om te doen. Zo zijn we een uurtje of twee zoet en hebben we uiteindelijk lamme armen van het omhoog houden van onze camera’s.

Jolande heeft een privé afspraak met een rode lynx die zomaar ineens door het park wandelt en recht op haar afloopt. Dit levert een aantal bewonderingswaardige beelden op.

Afscheid met koffietafel bij Shrine Coffee

Voordat we vanuit Santa Cruz definitief naar de luchthaven van San Francisco rijden voor onze reis huiswaarts nuttigen we ons ontbijt in het gezellige en alom pittoreske Shrine Coffee. Jawel, een koffieshop behorend bij een kerk. Gelukkig hoeven we geen schietgebedje vooraf te zeggen en de koffie en koffiekoeken smaken prima. Dan moeten we toch echt vertrekken en rijden we in een kleine anderhalf uur naar San Francisco. We tanken de huurauto’s af en leveren deze in. Voor we het weten staan we in de vertrekhal en nemen we afscheid van Torie. Na 10 uur vliegen staan we alweer in Amsterdam, het is hartstikke mistig en voor morgen is er sneeuw voorspelt… Mooie gelegenheid om te beginnen het fotomateriaal op een rijtje te zetten.

Terugblik op onvergetelijke momenten

Niemand van ons deelnemers had vooraf verwacht zó enorm veel wildlife te zien en te fotograferen. De lijst met wildlife werd door alle deelnemers fanatiek bijgehouden en groeide dagelijks enorm aan. Ook de hoeveelheid mogelijkheden om het wildlife te fotograferen was ongekend. En het is voor de wat minder ervaren fotograaf heerlijk als je zo veel fotokansen krijgt, iedereen is met schitterende foto’s thuisgekomen. Kijk maar eens naar het beeldmateriaal in dit reisverslag. Wildlife van de Californische kust, een onvergetelijke ervaring!

Hier vind je de alle informatie van de reis Magie en wildlife van de Californische kust.

Fotogalerij deelnemers