@ Marco Hinsen

Reisverslag fotoreis Peloponnesos in Griekenland

Auteur: Marco Hinsen

Chagrijnig tikken dikke regendruppels in een onvoorspelbaar ritme tegen de voorruit en vormen samen een laagje water, dat steeds weer verdwijnt dankzij de piepende ruitenwisser. In alle vroegte en Hollands weer ben ik op weg naar Schiphol en slechts enkele weggebruikers rijden gapend dezelfde kant op. Al wachtend in de vertrekhal zie ik Elles en Aart aan komen lopen en niet veel later volgen ook Jessy en René. Erwin komt iets later vanwege de treinverbinding. Al snel zitten we bij La Place aan de koffie en gaan de gesprekken over fotografie. Hoe kan het ook anders.

Direct mindset op fotografie

Na aankomst in Athene wachten we op onze lokale gids en bioloog, Christos, die zelf ook natuurfotograaf is. We laden met Tetris-precisie onze bagage in de bus en gaan op weg. Onze eerste stop is bij het Korinthe-kanaal. Dit is een kunstmatig aangelegde waterweg dat de Peloponnesos afsnijdt van het vasteland van Griekenland. De steile kliffen aan weerszijden van het kanaal bieden een dramatisch en indrukwekkend landschap. Het contrast tussen het diepe water van het kanaal en de hoge rotsen kan zorgen voor adembenemende foto’s. Op verzoek stopt Christos ook bij de Rio-Antirrio brug, waar we de camera’s uit de tassen halen en ND filters erop schroeven. Elles loopt tussen de groep door en staat regelmatig achter iemand om fotografietips te geven. Bijvoorbeeld: ‘F/11’ en ‘denk aan lijnenspel’.

Na een half uurtje fotograferen vervolgen we onze weg naar het eerste hotel. Deze heeft een prachtig uitzicht op een baai en tijdens het lekkere eten kunnen we daar ook van genieten. In de avond bespreken met z’n allen de planning van de komende dagen, wat we gaan doen en wat we gaan zien en tot slot nemen de tijdschema en planning van morgen door. Wat nemen we mee, hoe laat beginnen we en wat kunnen we verwachten qua bezienswaardigheden.

Een programma vol afwisseling tijdens Peloponnesos

We zijn het Strofilia bos, het is hier prachtig en rustgevend. Het gebied staat bekend om zijn diversiteit aan flora en fauna. Het bos herbergt verschillende soorten bomen, waaronder dennen en cipressen. Daarnaast is het een belangrijk wetland-gebied met diverse habitats, zoals moerassen en lagunes, wat resulteert in een rijke biodiversiteit. Onderweg naar de locatie komen Jessy en ik erachter dat er een hoop oude verlaten gebouwen zijn en al snel zeuren we bij Elles en onze lokale gids Christos de oren van hun hoofd dat we zo’n locatie graag willen bezoeken en of daar gelegenheid voor is? Gelukkig vinden de anderen het ook een goed idee en zullen we er later tijd voor maken.

In het Strofilia gebied fotograferen we landschap, een kerkje, boomkikkers, vlinders, schildpadden, bidsprinkhanen en flamingo’s. Na de lunch in een geweldige “souvlaki-place” (waar ze de lekkerste pita gyros ooit hebben) vinden we onze eerste slang, een baby dice snake.

Ook vinden we hele groepen met dieren waar we zeker geen interesse in hebben; muggen. Griekse ninja muggen om precies te zijn. Je hoort of ziet ze bijna niet, maar ineens heb je overal jeuk. De groep besluit ook snel om bij mij in de buurt te blijven, want ze bijten Marco graag en dus is de rest veilig. Eenmaal terug bij het hotel gaat het vreselijk regenen en onweren Elles stelde voor een fotobespreking te doen. Echter we zijn zo moe dat we ervoor kiezen na een gezellig diner naar de kamers te gaan en te ontspannen.

Badderende kikkers, padden en schildpadden

Na de hevige regenval liggen overal grote plassen waarin kikkers, padden en schildpadden heerlijk liggen te badderen. We fotograferen  schildpadden, heel veel kikkers, ringslangen en zelfs een schorpioen van dichtbij; deze laatste is trouwens toch echt wel giftig. Ook bezoeken we een klein kerkje bovenop een berg.

Bij zonsondergang maken we foto’s vanuit de Black Mountains met uitzicht op het Strofilia bos en een kerkje. Hierna zoeken we in het donker naar de knoflookpad. We vinden genoeg padden om te fotograferen terwijl we op de achtergrond het geluid van huilende jakhalzen en blaffende honden horen. Ook zijn er extreem veel kleine vliegjes, die we zelfs op onze kleding en camera’s in grote groepen meenemen de bus in en naar het hotel.

Zo camoufleert een kameleon

Het is weer een dag vol geweldige fotografieonderwerpen. We zien verschillende hagedissen, kikkers, een slang en een kleine monarchvlinder. Elles vindt één kikker zo prachtig dat ze tot haar knieën het water in gaat om er een mooie foto van te kunnen maken. We stoppen bij de haven om zeeschildpadden te fotograferen. Dit is niet makkelijk want zo komen maar een korte tijd boven water om te ademen.

 

 

In de avond zoeken we in het donker met zaklampen naar kameleons. We vinden 7 jonge exemplaren langs de weg in de struiken. Na wat foto’s gemaakt te hebben laten we ze met rust, want ze beginnen wakker te worden. We onthouden de plek zodat we ze de volgende dag naar een veiligere plek kunnen brengen.

Met daglicht kunnen we ze niet allemaal terugvinden, maar een deel brengen we naar een betere schuilplaats. We maken nog wat mooie foto’s van deze geweldige beestjes en besluiten ze daarna met rust te laten.

Christos en zijn flippo’s

We gaan de bergen in en maken een flinke wandeling naar een prachtige hoge waterval, die heel goed verborgen ligt tussen weelderige begroeiing. Op weg naar de volgende locatie maken we nog een stop bij olijfbomen om daar wat te fotograferen en Christos de tijd te geven wat stenen te “flippen” in de hoop dat er een slang onder ligt. Zo nu en dan staat Elles ineens achter een van ons om ons te herinneren aan ‘F/11!’ Of ‘lijnen!’.

De volgende stop is een grote verlaten fabriek waar we bij het water flink wat flamingo’s zien en fotograferen. Daarna gaan we de fabriek in om te urbexen.

Hierna rijden we naar een mooie baai, waarvan de opening bestaat uit twee bergen die samen een mooie driehoek vormen. Ook hier worden we herinnerd aan F11, lijnen en driehoeken. Na plusminus, zo om en nabij de 170 muggenbulten per persoon rijden we terug naar het hotel om eindelijk te gaan eten.

Vallen voor een waterval

Op weg naar het Stymphilimeer bezoeken we eerst een volgende waterval. De omgeving is prachtig en zou zo model kunnen staan voor een attractie in de Efteling. We maken behoorlijk veel foto’s van de waterval, waarbij René bijna in het water valt vanaf het beste fotoplekje.

Hierna fotograferen we een berghagedis en gaan weer terug naar het busje. Bij de volgende stop komen we langs een bijzonder kerkje waar ook nog eens een bruiloft staat te beginnen.De vader van de bruid (?) nodigt ons allemaal uit de bruiloft bij te wonen. Wat een ongelooflijke gastvrijheid! Helaas hebben we hier geen tijd voor. Onderweg fotograferen we nog bloemen en vlinders. We komen aan in ons derde en laatste hotel waar we zo een schilderij van Anton Pieck binnenlopen. De kamers zouden niet misstaan in een poëziealbum, oftewel we slapen in een soort poppenhuis. We dineren verderop in de straat in een familierestaurantje en hebben een hele gezellige avond.

Wandeling vol verrassingen: Fotografie en avontuur in de natuur

Door het luidruchtige klokkenspel van de kerk naast het hotel lopen al voor het ontbijt verschillende fotografen over straat foto’s te maken. Op onze zoektocht naar fotografieonderwerpen zien we wederom padden (een behoorlijk grote) hagedissen, slangen en nu ook hazelwormen. Verder fotograferen we wat vervallen huisjes en een gevonden geitenschedel.

Christos wordt gebeten door een groene hagedis die geen zin heeft beetgepakt te worden. Het zijn taaie beestjes, want ze laten pas los wanneer ze daar zin in hebben.

We willen op tijd terug zijn voor het eten, want daarna hebben we fotobespreking. Elles wijst onze vriend Christos hierop, waarna hij antwoordt zoals altijd: ‘We’ll see’. Christos laat zich namelijk niet opjagen, zijn doel is slangen vinden voor ons. Dus na nog anderhalf uur stenen flippen komen we veel te laat in het restaurant. Gelukkig is dit geen probleem.

Met Christos gaat een aantal van ons na de fotobespreking nog op zoek naar catsnakes. We maken een gezellige wandeling en hebben de grootste lol en zien diverse dieren.

Terugblik op een overweldigende natuur en gepassioneerd fotograferen

We hebben nog één locatie te bezoeken: hier staan een paar ruïnes waar we hopen een slang te vinden. Na een uurtje stenen flippen heeft Christos er een gevonden. We maken nog wat macrofoto’s met een groothoeklens en dan is het helaas tijd om naar Athene te rijden. Dit keer geen “We’ll see”, maar het is echt tijd. We gaan nog een laatste keer lunchen bij een souvlaki zaakje en daar bedanken we Christos voor zijn kennis, de humor en zijn vriendschap.

Wat is het een fantastische week geweest. De rust van de natuur is overweldigend en de hele week zijn we bezig geweest met onze passie. We hebben dieren in het wild gezien die je normaal niet tegenkomt. We hebben gelachen en fijne gesprekken gevoerd. Onze groep bestond uit compleet verschillende mensen, maar toch passen we goed bij elkaar. Ik vind het een fantastisch clubje “fotogekkies”. We hebben geen dag onze planning gehaald omdat onze gids Christos ons van alles wilde laten zien, maar dat hebben we allemaal fantastisch gevonden. De klok was voor ons helemaal niet belangrijk. Mocht dat wel zo zijn dan hadden we dat ook kunnen aangeven, die vrijheid hadden we.

De thuisvlucht duurt eigenlijk te lang, vooral omdat we allemaal moe zijn van een geweldige, maar zeer volle week. En dan is daar de stem van de gezagvoerder, we gaan zo landen. Ik kijk naar buiten, de chagrijnige dikke druppels zijn terug en tikken tegen het vliegtuig, buiten zie ik verlichte blokken beton en plassen water. Geen mooie bossen of bergen, geen warme zon en in mijn ogen even niks moois om te fotograferen. Maar de dikke regendruppels krijgen mij niet chagrijnig. Het duurt niet lang voor ik mijn gezin weer zie en bovendien heb ik mijn hoofd en een geheugenkaartje vol met prachtige herinneringen.

Ik ga nog vaak terugdenken aan deze geweldige fotoreis. Ik ben nieuwe ervaringen rijker en heb nieuwe vrienden gemaakt. Christos en ik hebben elkaar nieuwe woorden geleerd en als ik ooit op zoek zou moeten naar een nieuwe vriendin, dan ken ik nu een aantal gestoorde openingszinnen van onze Griekse vriend.

Elles “F11”, Aart, Erwin, René, Jessy en Christos “we’ll see”, ontzettend bedankt voor deze fijne week, jullie vriendschap, geduld, humor en kennis. Hopelijk zien we elkaar snel weer eens om samen te fotograferen.

Ben je door dit reisverslag enthousiast geworden over deze fotoreis naar Peloponnesos? Neem dan gerust een kijkje op onze website voor verdere details van deze fotoreis.