Auteur en fotograaf: Joy van der Beek
Op de sneeuwscooter naar de korhoen (21 april tot en met 26 april)
Als men vraagt waar je naartoe gaat op reis en je noemt Finland, dan is de eerste reactie vaak: ‘Ooooh, het is daar heel koud he?’. Nou is de periode in april zeker niet warm te noemen, maar als je je goed aankleedt valt de kou wel mee. Normaal gesproken verandert het klimaat in Finland in april van echt winter naar meer lente-achtige taferelen. De temperatuur komt overdag wat vaker boven nul uit en de sneeuw smelt langzaam weg. Dit jaar was dat wel even anders. De Finnen dachten zelf ook dat de lente in aantocht was, helaas had Moeder Natuur iets anders in gedachten. De winter bleef maar terugkomen en zo ook de sneeuwval. Mooi voor de foto’s zou je denken, alleen zat er een onvoorzien nadeel aan: de beren kunnen zich moeilijker verplaatsen door de diepe sneeuw en blijven langer in winterslaap.
De locatie is echter top! Op de dag van aankomst worden we hartelijk ontvangen door de eigenaar en krijgen we onze kamers toegewezen. Even de bagage op de kamers brengen en daarna wacht ons een zeer smakelijk diner! We krijgen tevens te horen dat we dezelfde nacht nog naar de korhoen kunnen gaan met zijn allen. Super tof! Onze groep bestaat uit 10 personen en Peter van der Veen onze reisleider. Om 3:30 uur worden we verwacht bij de sneeuwscooter waar maximaal 7 mensen mee kunnen. We reizen dus in twee groepen richting de korhoen.
Vechtende korhoenen bij de korhoenhut (22 april – 1e hut)
De reis naar de korhoen met de sneeuwscooter is magisch! Je zit in de slee en glijdt door de sneeuw dwars door een stukje ongerepte natuur. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming zie je een aantal hutten staan waar wij de ochtend in gaan doorbrengen om de korhoen te kunnen vastleggen. Snel je camera-apparatuur installeren en wachten tot de eerste vogels komen.
De korhoen mannen komen één voor één (en soms in kleine groepjes) aangevlogen. Ze beginnen gelijk met het typische gekoer om de vrouwtjes te lokken. Er heerst een hele rangorde bij de korhoen. De macho mannetjes zoeken elkaar als eerste op en lokken elkaar uit tot een gevecht. Zodra een van de twee ‘gewonnen’ heeft druipt de ander af op zoek naar een mannetje net buiten de vechtring waar net gevochten is. Zo blijven de mannetjes steeds elkaar en anderen opzoeken. Het ene gevecht is nog spectaculairder dan het andere! Bij enkele gevechten vliegen de veren alle kanten op en bij anderen lijkt het meer op een dans die de twee mannetjes met elkaar opvoeren. Er wordt dan alleen op afstand een beetje naar elkaar gepikt.
Je merkt dat de sfeer omslaat als er een vrouwtje ten tonele verschijnt. Het gekoer wordt heftiger en de mannetjes draaien als één richting het vrouwtje. Het is er dit keer maar één en ze krijgt het benauwd van al die aandacht van meer dan 10 mannetjes die direct om haar heen staan. Ze hopt op en neer en probeert hier en daar een rustig plekje te zoeken, maar zodra ze weer ergens neerstrijkt komen de dichtstbijzijnde mannetjes direct naar haar toe. Zodra het haar te heet onder de voeten wordt vliegt ze weg om een eindje verderop in een boom te gaan zitten. Rond 7:00 uur vertrekken de korhoens uit zichzelf en wachten wij tot de sneeuwscooter ons weer komt halen om 7:30 uur. Wat een geslaagde ochtend was dit zeg! We waren tijdens het hele schouwspel van de vechtende korhoen namelijk ook getrakteerd op een mooie zonsopkomst waarbij een oranje gloed neerstreek over de setting. Prachtig!
Om 8:00 uur gaan we dan ontbijten en na het ontbijt is er tijd voor het stellen van vragen aan Peter over de beelden die je hebt gemaakt, je kunt een wandeling gaan maken of je kunt ervoor kiezen om lekker op tijd te gaan slapen, zodat je bent opgeladen voor de volgende hut. Je dag- en nachtritme wordt aardig omgegooid aangezien je in de schemer en nacht ook vaak nog dieren kunt spotten vanuit de hut bij de beren! Super spannend! Om 15:00 uur gaan we eten en om 16:00 uur staat het transport naar de berenhut op de planning voor de hele groep!
De berenhut (22 april – 2e hut)
Zodra we in de hut bij het moerasgebied aankomen (de berenhut) maken we ons meteen gereed voor het maken van mooie plaatjes. Het is spannend, want we hebben al gehoord dat de beren nog niet echt actief zijn. Ze zijn nog niet echt langsgekomen vanwege de diepe sneeuw waar ze doorheen moeten ploeteren. En, als je als beer net uit een lange winterslaap komt dan kun je je voorstellen dat het energielevel niet erg hoog is. Deze middag zitten we allemaal paraat en we turen of we dieren zien. Er ligt een karkas klaar, begraven onder de sneeuw waarvan alleen de ruggengraat een beetje uitsteekt. We zien deze avond een zeearend vliegen en dat maakt ons allemaal weer scherp. Oké, zou het dan toch nog gebeuren vandaag?
Rond 22:00 uur gaan de meesten van ons slapen, omdat het te donker is geworden om nog goed te kunnen fotograferen. Rond 2:00 uur worden de eerste mensen weer wakker en het is hen opgevallen dat het karkas volledig uitgegraven is uit de sneeuw. Wie of wat heeft dit gedaan? Was het een beer, een veelvraat of misschien toch de wolf? Het blijft spannend, want zien doen we het nog niet.
Rond 3:30 uur is er dan toch enige beweging op te merken in de schemering: er loopt een vos! Het is meteen weer spannend of we nog meer dieren gaan ontdekken. Als we om 7:30 uur worden opgehaald, zijn we er zeker van dat we misschien de volgende nacht wat gaan zien. Er zijn in ieder geval groepsleden vastberaden om de nacht op te blijven om te zien wie er aan het karkas gegeten heeft.
Zeearenden, raven, beer en veelvraat (23 april – 3e hut)
We gaan deze middag weer naar de berenhut. Er zijn twee deelnemers die nog een keer naar de korhoen zijn gegaan. We zien vrij snel weer een arend! Deze komt een heel stuk dichterbij dan die van gisteren. We zien jonge zeearenden, twee stuks. De raven komen deze keer wel ook van het karkas eten. Leuk om te observeren dat er een hele speciale interactie plaatsvindt bij het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje voert het vrouwtje stukjes vlees. Zij blijft eerst op een afstandje zitten roepen tot het mannetje met een lekker stukje vlees aan komt vliegen en het aan haar voert. Dit kunnen we mooi vastleggen en ook vliegfoto’s worden geoefend op de raven.
Tegen zonsondergang verschijnt er dan ineens een beer ten tonele. Wat een mooi beest is dat zeg! Hij loopt achterin ons blikveld en zet behoedzaam wat passen dichterbij. Iedereen moet nu heel stil blijven want dit blijkt de eerste beer van het seizoen te zijn die zich tijdens daglicht vertoont. Na elke drie diepe passen door de sneeuw blijft de beer 5 tot 10 minuten lang om zich heen kijken of er geen gevaar is. Hierdoor komt de beer in de schemer aan op de plek van het karkas. Wat een prachtig gezicht is dit! Jammer genoeg is het licht wel zo ver weggezakt dat er wel nog foto’s mogelijk zijn om te maken, maar alleen nog met een lage sluitertijd en hoge ISO.
En dan komt er om 21:35 uur ook ineens een veelvraat aan! Deze nacht zou wel eens veelbelovend kunnen worden. De beer die is komen eten bij het karkas is, terwijl wij zijn gaan slapen, een rondje gaan lopen en komt om 3:00 uur weer aangesjokt over het veld. Hij heeft het er maar moeilijk mee zo door de diepe sneeuw. Rond 4:00 uur komt de veelvraat er nog een keer aan en begint het weer eens te sneeuwen. Wat een gave foto’s worden dat! Unieke beelden van een veelvraat in de sneeuw!
Nu de beer en de veelvraat zich hebben getoond, laten ook de raven zich meer zien en komen gewillig eten van het karkas. Tussen 6:00 uur en 6:30 uur komt de veelvraat opnieuw en rent zelfs met een stuk prooi weg door de diepe sneeuw. Vanwege zijn mooie natuurlijke sneeuwschoenen lukt het hem aardig om te rennen met zo’n grote prooi. Onderweg wordt hij aangevallen door raven. Spectaculair! De deelnemers bij de korhoen hadden wederom spectaculaire beelden kunnen maken. Dit keer met verse sneeuwval!
Naar de verschillende fotohutten (24 april – 4e hut)
De vierde keer dat we een hut bezoeken deze reis, is de groep redelijk opgesplitst. Er gaan vier personen naar de auerhoen, twee personen naar de korhoen en vier mensen naar de berenhut. Allemaal zijn we ons geluk aan het beproeven en hopen we dat we de dieren zien en gave beelden kunnen maken. Bij de auerhoen hebben we echter weinig geluk. Door de hevige nieuwe sneeuwval van die nacht en de kou die weer is teruggekomen laat de auerhoen zich niet zien. Bij de korhoen was het weer spectaculair en een feestje om te fotograferen!
In de berenhut was er ’s nachts een bezoek van de beer en de veelvraat. Jammer dat het te donker was voor echt goede foto’s. Wel kwamen er in de ochtend 4 zeearenden dichtbij op de grond landen in super mooi licht! Waanzinnige platen zijn daar toen gemaakt van de aanvliegende zeearenden! De witte kwikstaart kwam zich ook nog even langs en zorgde voor mooie high key beelden in de witte sneeuw.
Verschillende prachtige dieren (25 april – 5e hut)
De laatste dag hebben we nog een keer een hut bezocht. Ook dit keer was de groep verdeeld: berenhut en korhoen werden er deze keer bezocht. Bij de beren was er helaas geen activiteit tot 23:00 uur waar te nemen. In de nacht echter kwam de beer, de veelvraat en zelfs de wolf langs! Met grote hoop werd er gewacht tot het licht weer kwam om deze prachtige beesten in vast te leggen. Helaas kwam er een einde aan de observatie van deze prachtige dieren aangezien ze weer het hazenpad hadden gekozen.
Bij de korhoen was het alweer een feestje om te fotograferen. Het licht is iedere keer weer anders en de vogels kiezen iedere keer weer een andere plaats uit om een prachtig gevecht te demonstreren. Je raakt haast gehypnotiseerd door de dans die ze opvoeren waardoor je bijna zou vergeten de foto af te drukken ;-).
Onze locatie is fantastisch. We worden goed verzorgd door het team. De eigenaar is een natuur/ wildlife filmmaker en fotograaf en heeft dus dezelfde passie als zijn gasten. Onze gastheer vertelt vaak verhalen over wat hij heeft meegemaakt en heeft een speciale band met ‘zijn’ beren. De passie voor fotografie en film zie je ook terug in de manier waarop de hutten zijn geplaatst en onderhouden. Al met al een prachtige plek om te verblijven en, voor sommige deelnemers, naar terug te keren.
Na toch heel wat spannende nachten en mooie ervaringen met de dieren die zich tonen, zit het er helaas weer op. Eén ding hebben we zeker geleerd tijdens deze reis: de natuur kun je niet dwingen en gaat zijn eigen gang. Het mooie van fotograferen van wildlife is dan ook dat je de kansen moet benutten die zich aan je voordoen. Maak het mooiste van het moment dat er is en laat je niet ontmoedigen door slechte licht- of weersomstandigheden. Dat is iets waar je zeker toe gedwongen wordt als Moeder Natuur haar eigen gang gaat en je maar voor een bepaalde periode op een bepaalde plaats bent.
Om met de woorden van onze gastheer af te sluiten: nature is nature! We hebben zeker genoten en hopen dat een volgende keer de beren iets minder lang uitslapen ;-).
Ben je na het lezen van deze blog enthousiast geraakt door deze fotoreis naar Finland voor de beren, veelvraten, auerhoen en korhoen? Neem dan gerust een kijkje op onze website voor meer informatie.